Η μη αλκοολική λιπώδης διήθηση του ήπατος οφείλεται στη συσσώρευση λίπους στο ήπαρ, με αποτέλεσμα στη σταδιακή ανάπτυξη ίνωσης, φλεγμονής και νέκρωσης των ηπατοκυττάρων. Εάν μείνει αθεράπευτη, η νόσος μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος και ηπατοκυτταρικό καρκίνο. Πιο συχνά, η νόσος σχετίζεται με την εκδήλωση καρδιαγγειακών νοσημάτων, με αυξημένη ολική και καρδιαγγειακή θνητότητα.
Η μη αλκοολική λιπώδης διήθηση του ήπατος κυρίως προσβάλλει υπέρβαρα-παχύσαρκα άτομα, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα φυσιολογικού βάρους. Συνυπάρχει συχνά με άλλες καρδιομεταβολικές διαταραχές, όπως σακχαρώδη διαβήτη, υπερλιπιδαιμία και υπέρταση. Τα ηπατικά ένζυμα συνήθως είναι αυξημένα, αν και έχουν περιγραφεί και περιπτώσεις της νόσου με φυσιολογικές τιμές αυτών των ενζύμων. Ως μέθοδος εκλογής για την διάγνωση της νόσου θεωρείται η βιοψία ήπατος, αλλά στην καθημερινή κλινική πρακτική χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο ο υπέρηχος ήπατος.
Η γιατρός έχει πολυετή κλινική και ερευνητική εμπειρία στην διάγνωση και θεραπεία της μη αλκοολικής λιπώδους διήθησης του ήπατος. Πρώτιστο μέλημα της θεραπευτικής στρατηγικής αποτελεί η επίτευξη φυσιολογικού βάρους και η αποτελεσματική ρύθμιση όλων των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου (υπερλιπιδαιμία, υπεργλυκαιμία, υπέρταση), με συνδυασμό υγιεινοδιαιτητικής παρέμβασης και φαρμακευτικής αγωγής. Με αυτόν τον τρόπο, θα αποφευχθούν οι απώτερες, θανατηφόρες και μη, επιπλοκές της νόσου.